KEWAJARAN UNDANG-UNDANG MENYEKAT LOMPAT PARTI
Cadangan untuk mewujudkan satu undang-undang yang bertujuan bagi menyekat seseorang calon yang telah memenangi pilihan raya melompak ke parti lain perlu dilihat dari sudut yang pelbagai sama ada dari segi aspek perundangan, kepentingan awam, integriti, keselamatan dan moraliti atau akhlak.
Secara dasarnya undang-undang sedemikian amat baik dan bermanfaat kepada survival sesebuah parti pemerintah apabila berlaku sesuatu yang boleh membawa kepada keadaan yang lebih kronik ekoran kehilangan kerusi, calon lompat parti, berlaku khianat, masalah dalaman parti, campurtangan pihak luar dan sebagainya.
Dengan mewujudkan sebuah peruntukan khas, maka keadaan yang dibimbangkan ini dapat dielakkan dan boleh disekat serta merta sebelum terlambat yang implikasinya boleh membawa kepada keruntuhan kerajaan yang baru dibentuk ekoran peralihan pucuk pimpinan dan parti.
Keadaan ini jika tidak dikawal dan dipantau maka mangsanya adalah rakyat yang telah membuat pilihan ketika pengundian. Negara juga boleh menjadi huru hara serta di luar kawalan apabila aktiviti lompat melompat parti dibiarkan begitu sahaja dan fenomena ini amat tidak sihat kepada perkembangan dan pertumbuhan ekonomi, struktur sosial dan politik negara.
Sehubungan itu, inisiatif mewujudkan rang undang-undang untuk menyekat wakil rakyat melompat parti perlu diberikan pertimbangan sewajarnya dan direalisasikan segera. Jika tidak rakyat akan terus keliru, hilang keyakinan dan kepercayaan serta terasa seolah-olah amanah dan tanggungjawab yang diberikan mereka melalui pemilihan dalam pilihan raya dikhianati serta tidak lagi dihormati.
Tambahan pula, jentera parti dan ahli yang telah bertungkus lumus siang dan malam, bersusah payah ke hulu ke hilir dan setelah sekian banyak kos serta perbelanjaan kempen pilihan raya yang telah dihabis akan hancur berkecai apabila wakil rakyat yang dipilih berlaku khianat melompat parti lawan lain.
Oleh demikian, segala peraturan, peruntukan dan undang-undang yang boleh membantu usaha menyekat aktiviti lompat parti yang negatif ini amat wajar diwartakan demi menjaga kepentingan awam dan tidak menyusahkan komponen parti serta pentadbiran kerajaan negeri yang telah dibentuk dan negara pada masa hadapan.
Kewujudan undang-undang sedemikian bukanlah perkara baru bahkan telah lama diamalkan di beberapa negara seperti India bagi mengelak kejadian yang tidak diingini berlaku di saat-saat genting terutamanya apabila kerajaan yang dipilih kehilangan majoriti dua per tiga dan terpaksa memerintah dengan mandat majoriti mudah sahaja.
Walaupun Perlembagaan Persekutuan di bawah Perkara 10 secara jelas membenar serta memberikan kebebasan untuk sesiapa sahaja menyertai mana-mana pertubuhan atau parti yang merupakan hak asasi yang tidak boleh disekat oleh sesiapa pun.
Di samping itu juga terdapat satu kes undang-undang iaitu Dewan Undangan Negeri Kelantan lawan Nordin Salleh [1992] 1 MLJ 697 membenarkan wakil rakyat lompat parti dengan merujuk kepada kes yang berlaku di India ekoran kejadian darurat palsu 1970 di bawah pimpinan Indira Gandhi serta berlakunya sekatan ke atas hak asasi.
Dalam kes Nordin Salleh, Mahkamah Agung memutuskan bahawa tindakan Kerajaan Negeri Kelantan yang telah meluluskan pindaan Perkara XXX1A Perlembagaan Kelantan untuk menyekat wakil rakyat dari melompat parti adalah tidak sah dan melanggar Perkara 10 Perlembagaan Persekutuan yang menjamin hak asasi berpersatuan.
Biarpun kes ini seolah-olah menyekat dan menghalang usaha murni kerajaan untuk mencadangkan undang-undang menyekat wakil rakyat melompat parti, namun begitu dalam kes yang sama Yang Arif Hakim Gunn Chit Tuan memberikan formula berikut di mana di Malaysia, kebebasan berpersatuan adalah hak asasi yang dijamin oleh Perkara 10 (1) (c) Perlembagaan Persekutuan dan hanya boleh disekat atas alasan yang ditentukan dalam Perkara 10 (2) (c) dan (3), iaitu untuk tujuan kepentingan keselamatan negara, ketenteraman awam dan akhlak.
Oleh itu, melihat kepada formula yang dinyatakan, maka jika tindakan wakil rakyat yang cuba melompat parti ini boleh menimbulkan masalah kepada negara dan rakyat, maka usaha dan mekanisme mewujudkan perundangan sedemikian bagi menyekat dan membanteras perlakuan tidak bermoral ini perlu disokong oleh semua pihak agar gejala ini dapat dipantau daripada terus berleluasa di negara kita.
Rujukan
Dewan Undangan Negeri Kelantan v. Nordin Salleh [1992] 1 MLJ 697
Undang-Undang Sekat Lompat Parti Dicadang, Mingguan Malaysia, 23 Mac 2008
Secara dasarnya undang-undang sedemikian amat baik dan bermanfaat kepada survival sesebuah parti pemerintah apabila berlaku sesuatu yang boleh membawa kepada keadaan yang lebih kronik ekoran kehilangan kerusi, calon lompat parti, berlaku khianat, masalah dalaman parti, campurtangan pihak luar dan sebagainya.
Dengan mewujudkan sebuah peruntukan khas, maka keadaan yang dibimbangkan ini dapat dielakkan dan boleh disekat serta merta sebelum terlambat yang implikasinya boleh membawa kepada keruntuhan kerajaan yang baru dibentuk ekoran peralihan pucuk pimpinan dan parti.
Keadaan ini jika tidak dikawal dan dipantau maka mangsanya adalah rakyat yang telah membuat pilihan ketika pengundian. Negara juga boleh menjadi huru hara serta di luar kawalan apabila aktiviti lompat melompat parti dibiarkan begitu sahaja dan fenomena ini amat tidak sihat kepada perkembangan dan pertumbuhan ekonomi, struktur sosial dan politik negara.
Sehubungan itu, inisiatif mewujudkan rang undang-undang untuk menyekat wakil rakyat melompat parti perlu diberikan pertimbangan sewajarnya dan direalisasikan segera. Jika tidak rakyat akan terus keliru, hilang keyakinan dan kepercayaan serta terasa seolah-olah amanah dan tanggungjawab yang diberikan mereka melalui pemilihan dalam pilihan raya dikhianati serta tidak lagi dihormati.
Tambahan pula, jentera parti dan ahli yang telah bertungkus lumus siang dan malam, bersusah payah ke hulu ke hilir dan setelah sekian banyak kos serta perbelanjaan kempen pilihan raya yang telah dihabis akan hancur berkecai apabila wakil rakyat yang dipilih berlaku khianat melompat parti lawan lain.
Oleh demikian, segala peraturan, peruntukan dan undang-undang yang boleh membantu usaha menyekat aktiviti lompat parti yang negatif ini amat wajar diwartakan demi menjaga kepentingan awam dan tidak menyusahkan komponen parti serta pentadbiran kerajaan negeri yang telah dibentuk dan negara pada masa hadapan.
Kewujudan undang-undang sedemikian bukanlah perkara baru bahkan telah lama diamalkan di beberapa negara seperti India bagi mengelak kejadian yang tidak diingini berlaku di saat-saat genting terutamanya apabila kerajaan yang dipilih kehilangan majoriti dua per tiga dan terpaksa memerintah dengan mandat majoriti mudah sahaja.
Walaupun Perlembagaan Persekutuan di bawah Perkara 10 secara jelas membenar serta memberikan kebebasan untuk sesiapa sahaja menyertai mana-mana pertubuhan atau parti yang merupakan hak asasi yang tidak boleh disekat oleh sesiapa pun.
Di samping itu juga terdapat satu kes undang-undang iaitu Dewan Undangan Negeri Kelantan lawan Nordin Salleh [1992] 1 MLJ 697 membenarkan wakil rakyat lompat parti dengan merujuk kepada kes yang berlaku di India ekoran kejadian darurat palsu 1970 di bawah pimpinan Indira Gandhi serta berlakunya sekatan ke atas hak asasi.
Dalam kes Nordin Salleh, Mahkamah Agung memutuskan bahawa tindakan Kerajaan Negeri Kelantan yang telah meluluskan pindaan Perkara XXX1A Perlembagaan Kelantan untuk menyekat wakil rakyat dari melompat parti adalah tidak sah dan melanggar Perkara 10 Perlembagaan Persekutuan yang menjamin hak asasi berpersatuan.
Biarpun kes ini seolah-olah menyekat dan menghalang usaha murni kerajaan untuk mencadangkan undang-undang menyekat wakil rakyat melompat parti, namun begitu dalam kes yang sama Yang Arif Hakim Gunn Chit Tuan memberikan formula berikut di mana di Malaysia, kebebasan berpersatuan adalah hak asasi yang dijamin oleh Perkara 10 (1) (c) Perlembagaan Persekutuan dan hanya boleh disekat atas alasan yang ditentukan dalam Perkara 10 (2) (c) dan (3), iaitu untuk tujuan kepentingan keselamatan negara, ketenteraman awam dan akhlak.
Oleh itu, melihat kepada formula yang dinyatakan, maka jika tindakan wakil rakyat yang cuba melompat parti ini boleh menimbulkan masalah kepada negara dan rakyat, maka usaha dan mekanisme mewujudkan perundangan sedemikian bagi menyekat dan membanteras perlakuan tidak bermoral ini perlu disokong oleh semua pihak agar gejala ini dapat dipantau daripada terus berleluasa di negara kita.
Rujukan
Dewan Undangan Negeri Kelantan v. Nordin Salleh [1992] 1 MLJ 697
Undang-Undang Sekat Lompat Parti Dicadang, Mingguan Malaysia, 23 Mac 2008
Comments