PADAHNYA MENFITNAH
Akibat maklumat yang salah, cuai dan tidak tepat, seorang pengamal blog dan akhbar alternatif baru-baru ini diarah oleh Mahkamah Tinggi Alor Star membayar gantirugi saman fitnah sebanyak RM7 juta kepada Naib Canselor Universiti Utara Malaysia (UUM), Tan Sri Dr. Nordin Kardi dan universiti berkenaan.
Jumlah gantirugi yang agak tinggi itu diharapkan dapat menyedarkan semua pihak agar sentiasa memastikan sebarang kenyataan yang ingin disebar dan dikongsikan dengan orang ramai hendaklah betul, bersesuaian dan diperolehi dari sumber-sumber yang sahih dan boleh dipercayai sahaja.
Dan bukannya diambil dari cakap-dengar atau hearsay yang tidak diketahui akan hujung pangkalnya ataupun dicedok terus dari sembang dan gosip di kedai kopi sahaja. Semua pihak perlu membuat self-sensorship dan penapisan kepada setiap maklumat yang diterima agar tidak secara langsung mencipta dan menyebar fitnah kepada orang ramai.
Penghakiman dan perintah yang telah dibuat oleh mahkamah itu adalah ekoran penerbitan artikel yang didapati sarat dengan unsur fitnah bertajuk Dato Dr. Nordin Kardi Ciplak Karya Saya? Mohon Penjelasan sekitar tahun 2006 dalam laman web defendan. Manakala artikel bertajuk NC UUM Penciplak pula disiarkan di dalam sebuah akhbar tabloid sebuah parti politik.
Dalam kes ini mahkamah memutuskan agar defendan pertama membayar ganturugi sebanyak RM2 juta kepada plaintif pertama dan RM2 juta lagi kepada plaintif kedua. Di samping itu, Ketua Pengarang dan editor akhbar berkenaan juga diarahkan membayar sebanyak RM3 juta kepada plaintif pertama dan kedua.
Mahkamah mengambil kira jumlah pengunjung yang ramai terhadap laman web kelolaan defendan dan juga bilangan pembaca terhadap akhbar berkenaan menyebabkan plaintif-plaintif berada di dalam kandang skandal dan kontroversi umum. Ini jika tidak dikawal boleh membawa kepada persepsi negatif kepada kesucian dan standad dunia intelektual di negara kita.
Keadaan ini sudah tentu memberi impak yang serius kepada imej dan integriti intelektual plaintif pertama yang merupakan seorang sarjana dan plaintif kedua sebagai sebuah institusi pendidikan tinggi utama negara. Fitnah yang dilemparkan meletakkan plaintif-plaintif boleh terjejas teruk dan merosakkan status mereka dalam bidang profesional masing-masing.
Sebarang usaha untuk memperkecil dan mempermainkan kredibiliti institusi pengajian tinggi di negara kita perlu disekat dan penulis serta pengamal blog perlu bertanggungjawab ke atas segala isu yang dilontarkan kepada umum. Akhbar juga perlu adil, telus dan seimbang dalam proses penyampaian maklumat kepada rakyat agar apa yang ingin disampaikan berkesan menemui sasaran.
Walaupun Perlembagaan Persekutuan di bawah Perkara 10 (1) (a) memberi ruang yang luas kepada hak dan kebebasan bersuara di negara kita sebagai salah satu kebebasan asasi rakyat Malaysia, namun pengiktirafan tersebut tetap ada batasan menurut fasal (2), (3) dan (4) agar ianya tidak memberi kesan negatif kepada masyarakat secara keseluruhan.
Kebebasan yang hakiki dalam memperkata dan mengekspresikan sesuatu sememangnya tidak pernah wujud biarpun di negara maju sekalipun demi memastikan keharmonian dan kerukunan rakyat. Kebebasan yang tidak terkawal hanya akan membuka pintu fitnah, hasutan, propaganda dan sebagainya berleluasa dan boleh menjejaskan kestabilan ekonomi, sosial dan politik di dalam negara.
Di samping itu, kita juga mempunyai akta khusus dalam menangani masalah ini iaitu Akta Fitnah 1957 di mana seseorang itu boleh dihadap ke muka pengadilan sekiranya didapati melakukan perbuatan yang boleh merendahkan diri seseorang di mata masyarakat; tindakan yang boleh menyebabkan seseorang dicemuh, dihina, dibenci dan dikeji; perlakuan yang boleh merosakkan reputasi dalam jawatan, profesion dan perniagaan seseorang; dan bertujuan merosakkan kredibiliti seseorang.
Secara umumnya fitnah dibahagikan kepada dua iaitu libel atau fitnah dalam bentuk bahan bercetak dan slander iaitu secara pertuturan atau lisan. Di sini membuktikan bahawa fitnah boleh dizahirkan dalam pelbagai medium sama ada secara tradisional ataupun melalui perantaraan teknologi moden seperti internet melalui blog, portal, hub, laman web dan juga melalui sistem pesanan ringkas(sms) yang semakin popular sekarang.
Perdana Menteri sendiri mengakui akan hakikat serta fungsi internet dan sms yang telah sedikit sebanyak menyumbangkan kepada kekalahan Barisan Nasional dalam mempengaruhi pemikiran dan sensitiviti rakyat dalam Pilihan Raya Umum ke-12 yang lepas. Internet dan sms kini menjadi saluran paling berkesan serta pantas untuk menyampai dan menyebar segala-galanya kepada rakyat yang mungkin dipandang rendah oleh banyak pihak sebelum ini.
Apa yang penting di sini ialah semua orang perlu berhati-hati, cermat dan bertanggungjawab ke atas segala informasi yang ingin disebarkan agar ianya tidak menjadi fitnah ataupun berunsur fitnah yang boleh membawa padah kepada diri sendiri dan orang lain. Tanggungjawab ini perlu dipikul oleh semua pihak agar kita dapat mewujudkan sebuah masyarakat yang bebas fitnah dan tidak sewenang-wenangnya memusnahkan masa hadapan, kebolehan dan kelebihan orang lain.
RUJUKAN
Raja Petra, akhbar PKR diperintah bayar RM7 juta kepada Naib Canselor UUM
Jumlah gantirugi yang agak tinggi itu diharapkan dapat menyedarkan semua pihak agar sentiasa memastikan sebarang kenyataan yang ingin disebar dan dikongsikan dengan orang ramai hendaklah betul, bersesuaian dan diperolehi dari sumber-sumber yang sahih dan boleh dipercayai sahaja.
Dan bukannya diambil dari cakap-dengar atau hearsay yang tidak diketahui akan hujung pangkalnya ataupun dicedok terus dari sembang dan gosip di kedai kopi sahaja. Semua pihak perlu membuat self-sensorship dan penapisan kepada setiap maklumat yang diterima agar tidak secara langsung mencipta dan menyebar fitnah kepada orang ramai.
Penghakiman dan perintah yang telah dibuat oleh mahkamah itu adalah ekoran penerbitan artikel yang didapati sarat dengan unsur fitnah bertajuk Dato Dr. Nordin Kardi Ciplak Karya Saya? Mohon Penjelasan sekitar tahun 2006 dalam laman web defendan. Manakala artikel bertajuk NC UUM Penciplak pula disiarkan di dalam sebuah akhbar tabloid sebuah parti politik.
Dalam kes ini mahkamah memutuskan agar defendan pertama membayar ganturugi sebanyak RM2 juta kepada plaintif pertama dan RM2 juta lagi kepada plaintif kedua. Di samping itu, Ketua Pengarang dan editor akhbar berkenaan juga diarahkan membayar sebanyak RM3 juta kepada plaintif pertama dan kedua.
Mahkamah mengambil kira jumlah pengunjung yang ramai terhadap laman web kelolaan defendan dan juga bilangan pembaca terhadap akhbar berkenaan menyebabkan plaintif-plaintif berada di dalam kandang skandal dan kontroversi umum. Ini jika tidak dikawal boleh membawa kepada persepsi negatif kepada kesucian dan standad dunia intelektual di negara kita.
Keadaan ini sudah tentu memberi impak yang serius kepada imej dan integriti intelektual plaintif pertama yang merupakan seorang sarjana dan plaintif kedua sebagai sebuah institusi pendidikan tinggi utama negara. Fitnah yang dilemparkan meletakkan plaintif-plaintif boleh terjejas teruk dan merosakkan status mereka dalam bidang profesional masing-masing.
Sebarang usaha untuk memperkecil dan mempermainkan kredibiliti institusi pengajian tinggi di negara kita perlu disekat dan penulis serta pengamal blog perlu bertanggungjawab ke atas segala isu yang dilontarkan kepada umum. Akhbar juga perlu adil, telus dan seimbang dalam proses penyampaian maklumat kepada rakyat agar apa yang ingin disampaikan berkesan menemui sasaran.
Walaupun Perlembagaan Persekutuan di bawah Perkara 10 (1) (a) memberi ruang yang luas kepada hak dan kebebasan bersuara di negara kita sebagai salah satu kebebasan asasi rakyat Malaysia, namun pengiktirafan tersebut tetap ada batasan menurut fasal (2), (3) dan (4) agar ianya tidak memberi kesan negatif kepada masyarakat secara keseluruhan.
Kebebasan yang hakiki dalam memperkata dan mengekspresikan sesuatu sememangnya tidak pernah wujud biarpun di negara maju sekalipun demi memastikan keharmonian dan kerukunan rakyat. Kebebasan yang tidak terkawal hanya akan membuka pintu fitnah, hasutan, propaganda dan sebagainya berleluasa dan boleh menjejaskan kestabilan ekonomi, sosial dan politik di dalam negara.
Di samping itu, kita juga mempunyai akta khusus dalam menangani masalah ini iaitu Akta Fitnah 1957 di mana seseorang itu boleh dihadap ke muka pengadilan sekiranya didapati melakukan perbuatan yang boleh merendahkan diri seseorang di mata masyarakat; tindakan yang boleh menyebabkan seseorang dicemuh, dihina, dibenci dan dikeji; perlakuan yang boleh merosakkan reputasi dalam jawatan, profesion dan perniagaan seseorang; dan bertujuan merosakkan kredibiliti seseorang.
Secara umumnya fitnah dibahagikan kepada dua iaitu libel atau fitnah dalam bentuk bahan bercetak dan slander iaitu secara pertuturan atau lisan. Di sini membuktikan bahawa fitnah boleh dizahirkan dalam pelbagai medium sama ada secara tradisional ataupun melalui perantaraan teknologi moden seperti internet melalui blog, portal, hub, laman web dan juga melalui sistem pesanan ringkas(sms) yang semakin popular sekarang.
Perdana Menteri sendiri mengakui akan hakikat serta fungsi internet dan sms yang telah sedikit sebanyak menyumbangkan kepada kekalahan Barisan Nasional dalam mempengaruhi pemikiran dan sensitiviti rakyat dalam Pilihan Raya Umum ke-12 yang lepas. Internet dan sms kini menjadi saluran paling berkesan serta pantas untuk menyampai dan menyebar segala-galanya kepada rakyat yang mungkin dipandang rendah oleh banyak pihak sebelum ini.
Apa yang penting di sini ialah semua orang perlu berhati-hati, cermat dan bertanggungjawab ke atas segala informasi yang ingin disebarkan agar ianya tidak menjadi fitnah ataupun berunsur fitnah yang boleh membawa padah kepada diri sendiri dan orang lain. Tanggungjawab ini perlu dipikul oleh semua pihak agar kita dapat mewujudkan sebuah masyarakat yang bebas fitnah dan tidak sewenang-wenangnya memusnahkan masa hadapan, kebolehan dan kelebihan orang lain.
RUJUKAN
Raja Petra, akhbar PKR diperintah bayar RM7 juta kepada Naib Canselor UUM
Comments