DIMENSI BARU PROSEDUR JENAYAH SYARIAH DI MALAYSIA
Datuk Seri Anwar Ibrahim baru-baru ini membuat laporan kepada Bahagian Penguatkuasaan, Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan (Jawi) meminta agar siasatan dilakukan terhadap dakwaan bekas pembantunya, Mohd Saiful Bukhari Azlan yang mendakwa diliwat, mengikut peruntukan qazaf atau tuduhan palsu di Mahkamah Syariah di negara ini.
Tindakan bekas Perdana Menteri itu meminta Mahkamah Syariah mengendalikan dakwaan berhubung kes liwatnya dilihat telah membuka dimensi baru isu ini di dalam sistem perundangan di negara kita. Ini adalah kerana memandangkan dalam kes liwat yang sedang dihadapi beliau, hukuman qazaf ke atas orang yang membuat tuduhan palsu didapati tiada dalam undang-undang jenayah sivil. Kanun Keseksaan tidak menyebut secara khusus kesalahan liwat tetapi hanya menyebut berkenaan perhubungan seks luar tabii seperti dalam Seksyen 377, 377(a), 377(b), 377(c), 377(d) dan 377 (e).
Tambahan pula, peruntukan undang-undang mengenai tuduhan palsu tanpa saksi ini dikatakan hanya termaktub di bawah kesalahan jenayah syariah sahaja memandangkan terdapat beberapa peruntukan berkaitan dan oleh kerana itu kes seperti ini didakwa perlu dibicarakan dan diadili di mahkamah syariah dan bukannya mahkamah sivil. Kes ini sudah tentu akan menjadi landmark di dalam korpus kehakiman negara dan mewujudkan dimensi baru kepada ahli perundangan, hakim dan pengamal undang-undang di negara kita dalam mengendalikan kes ini.
Undang-undang syariah di Wilayah Persekutuan mempunyai peruntukan qazaf iaitu hukuman ke atas sesiapa yang membuat tuduhan zina palsu terhadap orang lain mengikut Seksyen 41, Akta Kesalahan Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997 (Akta 559). Mengikut peruntukan itu, sesiapa yang menuduh orang lain melakukan zina tanpa mengemukakan empat saksi lelaki atau ikrar (pengakuan) orang yang dituduh, dia melakukan kesalahan yang boleh dihukum denda RM5,000 atau penjara tidak lebih tiga tahun atau kedua-duanya.
Namun begitu menurut Ketua Jabatan Syariah dan Undang-Undang, Universiti Malaya, Dr Siti Zubaidah Ismail, persoalan empat saksi tidak timbul memandangkan kes ini bukan zina memandangkan kes ini melibatkan tuduhan meliwat. Oleh yang demikian, Pendakwa dalam kes ini boleh mengemukakan seberapa ramai saksi yang tahu atau mempunyai maklumat mengenai kes ini dan ia akan dibicarakan mengikut prosedur Mahkamah Syariah.
Pendakwa juga boleh mengemukakan bukti dan ia akan dinilai sama ada kes itu wujud atau tidak. Prosesnya sama iaitu jika ada kes ia akan dibicarakan di mahkamah dan jika tiada kes bermakna tiada pendakwaan akan dilakukan. Saksi boleh terdiri daripada penguat kuasa, orang yang menangkap atau menyaksikan dan pengadu. Begitu juga dengan dakwaan fitnah di mana di Mahkamah Syariah, hakim hanya akan menganggap sesuatu fitnah adalah bohong sehinggalah ianya dibuktikan terlebih dahulu.
Manakala bukti saintifik turut boleh dikemukakan di Mahkamah Syariah. Ia diterima asalkan memenuhi syarat dan akan berfungsi sebagai bukti sokongan sahaja di mahkamah dan bukannya sebagai bukti utama dalam sesuatu kes. Oleh itu, bukti saintifik seperti DNA boleh dikemukakan kepada mahkamah dan ia perlu dikendalikan pakar dan dalam hal ini adalah tidak ditetapkan sama ada pakar itu mestilah Islam atau tidak agar perjalanan kes berjalan lancar dan adil.
Sebaliknya mengikut Seksyen 25 Akta 559 ada menyatakan mana-mana orang lelaki yang melakukan liwat adalah melakukan kesalahan dan apabila disabitkan kesalahan dia boleh didenda tidak lebih RM5,000 atau penjara tidak melebihi tiga tahun atau disebat tidak melebihi enam sebatan atau dihukum dengan mana-mana kombinasi hukuman itu. Persoalan yang timbul sekarang ialah tuduhan mana yang perlu diutamakan serta diadili oleh mahkamah terlebih dahulu iaitu sama ada berkaitan liwat atau tuduhan palsu seperti yang sedang berlangsung ketika ini.
Rujukan
Akta Kesalahan Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997 (Akta 559)
Empat saksi hanya untuk dakwaan zina, Berita Harian, 10 Julai 2008
Anwar minta Jawi siasat tuduhan liwat ikut qazaf, Berita Harian, 10 Julai 2008
Liwat: Anwar buat laporan qazaf, Utusan Malaysia, 10 Julai 2008
Tindakan bekas Perdana Menteri itu meminta Mahkamah Syariah mengendalikan dakwaan berhubung kes liwatnya dilihat telah membuka dimensi baru isu ini di dalam sistem perundangan di negara kita. Ini adalah kerana memandangkan dalam kes liwat yang sedang dihadapi beliau, hukuman qazaf ke atas orang yang membuat tuduhan palsu didapati tiada dalam undang-undang jenayah sivil. Kanun Keseksaan tidak menyebut secara khusus kesalahan liwat tetapi hanya menyebut berkenaan perhubungan seks luar tabii seperti dalam Seksyen 377, 377(a), 377(b), 377(c), 377(d) dan 377 (e).
Tambahan pula, peruntukan undang-undang mengenai tuduhan palsu tanpa saksi ini dikatakan hanya termaktub di bawah kesalahan jenayah syariah sahaja memandangkan terdapat beberapa peruntukan berkaitan dan oleh kerana itu kes seperti ini didakwa perlu dibicarakan dan diadili di mahkamah syariah dan bukannya mahkamah sivil. Kes ini sudah tentu akan menjadi landmark di dalam korpus kehakiman negara dan mewujudkan dimensi baru kepada ahli perundangan, hakim dan pengamal undang-undang di negara kita dalam mengendalikan kes ini.
Undang-undang syariah di Wilayah Persekutuan mempunyai peruntukan qazaf iaitu hukuman ke atas sesiapa yang membuat tuduhan zina palsu terhadap orang lain mengikut Seksyen 41, Akta Kesalahan Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997 (Akta 559). Mengikut peruntukan itu, sesiapa yang menuduh orang lain melakukan zina tanpa mengemukakan empat saksi lelaki atau ikrar (pengakuan) orang yang dituduh, dia melakukan kesalahan yang boleh dihukum denda RM5,000 atau penjara tidak lebih tiga tahun atau kedua-duanya.
Namun begitu menurut Ketua Jabatan Syariah dan Undang-Undang, Universiti Malaya, Dr Siti Zubaidah Ismail, persoalan empat saksi tidak timbul memandangkan kes ini bukan zina memandangkan kes ini melibatkan tuduhan meliwat. Oleh yang demikian, Pendakwa dalam kes ini boleh mengemukakan seberapa ramai saksi yang tahu atau mempunyai maklumat mengenai kes ini dan ia akan dibicarakan mengikut prosedur Mahkamah Syariah.
Pendakwa juga boleh mengemukakan bukti dan ia akan dinilai sama ada kes itu wujud atau tidak. Prosesnya sama iaitu jika ada kes ia akan dibicarakan di mahkamah dan jika tiada kes bermakna tiada pendakwaan akan dilakukan. Saksi boleh terdiri daripada penguat kuasa, orang yang menangkap atau menyaksikan dan pengadu. Begitu juga dengan dakwaan fitnah di mana di Mahkamah Syariah, hakim hanya akan menganggap sesuatu fitnah adalah bohong sehinggalah ianya dibuktikan terlebih dahulu.
Manakala bukti saintifik turut boleh dikemukakan di Mahkamah Syariah. Ia diterima asalkan memenuhi syarat dan akan berfungsi sebagai bukti sokongan sahaja di mahkamah dan bukannya sebagai bukti utama dalam sesuatu kes. Oleh itu, bukti saintifik seperti DNA boleh dikemukakan kepada mahkamah dan ia perlu dikendalikan pakar dan dalam hal ini adalah tidak ditetapkan sama ada pakar itu mestilah Islam atau tidak agar perjalanan kes berjalan lancar dan adil.
Sebaliknya mengikut Seksyen 25 Akta 559 ada menyatakan mana-mana orang lelaki yang melakukan liwat adalah melakukan kesalahan dan apabila disabitkan kesalahan dia boleh didenda tidak lebih RM5,000 atau penjara tidak melebihi tiga tahun atau disebat tidak melebihi enam sebatan atau dihukum dengan mana-mana kombinasi hukuman itu. Persoalan yang timbul sekarang ialah tuduhan mana yang perlu diutamakan serta diadili oleh mahkamah terlebih dahulu iaitu sama ada berkaitan liwat atau tuduhan palsu seperti yang sedang berlangsung ketika ini.
Rujukan
Akta Kesalahan Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997 (Akta 559)
Empat saksi hanya untuk dakwaan zina, Berita Harian, 10 Julai 2008
Anwar minta Jawi siasat tuduhan liwat ikut qazaf, Berita Harian, 10 Julai 2008
Liwat: Anwar buat laporan qazaf, Utusan Malaysia, 10 Julai 2008
Comments