MASA HADAPAN INDUSTRI PELANCONGAN NEGARA
Pelancongan atau tourism, yang dalam bahasa Latin iaitu tornare dan Greek iaitu tornos membawa maksud pergerakan dalam satu bulatan. Oka A. Yoeti dalam buku beliau Pemasaran Pelancongan (1988), menukilkan definisi pelancongan oleh Krippendorf iaitu " semua bentuk perniagaan yang menyediakan barangan dan berbagai-bagai jenis perkhidmatan yang memenuhi keperluan pelancong dan dengan demikian mengadakan hubungan dengan pelancong-pelancong di dalam urusan mereka sehari-hari. Adalah tidak penting sama ada perusahaan-perusahaan ini menyediakan perkhidmatan yang eksklusif, banyak atau sedikit sahaja bagi pelancong ". (Oka A. Yoeti, 1988. Pemasaran Pelancongan. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka)
Bagi World Tourism Organisation (WTO) pula, pelancongan didefinisikan sebagai aktiviti pengembaraan seseorang individu ke suatu tempat keluar daripada persekitaran asalnya dan menetap di situ tidak lebih daripada setahun bagi tujuan rehat, perniagaan dan sebagainya. Leiper (1981) menakrifkan pelancongan sebagai " suatu sistem terbuka yang mempunyai hubungan dengan persekitaran yang luas, elemen manusia sebagai pelancong; elemen kawasan iaitu kawasan asal, kawasan persinggahan dan kawasan destinasi yang terpilih; elemen ekonomi iaitu industri pelancongan; dan elemen dinamik iaitu terdiri daripada individu yang mengembara bagi tujuan berehat jauh dari tempat asal mereka selama lebih kurang satu hari ".
Menurut Menteri Pelancongan Malaysia, Datuk Seri Tengku Adnan Tengku Mansor, industri pelancongan melibatkan perkhidmatan dan banyak melibatkan hubungan manusia dan kenalan. Para pelancong sering mengingati pengalaman melancong sepanjang hayat mereka. Pengalaman yang mereka alami dan lalui ketika melancong sama ada pahit atau manis, akan kekal dalam ingatan mereka selama-lamnya.
Mungkin benar seperti kata Profesor Tom Quinn dari Michigan State University bahawa pelancongan adalah satu "people pleasing business". Oleh yang demikian, adalah penting bagi mereka yang terbabit dalam industri ini memastikan suasana yang menyenangkan pelancong yang bertandang ke negara kita. Untuk itu, Kementerian Pelancongan telah memperkenalkan program 'Malaysia Welcomes The World'. Program ini bertujuan memberikan kesedaran kepada rakyat dan menerapkan konsep 'Think Tourism'.
Di samping Malaysia yang telah menganjurkan Tahun Melawat Malaysia (TMM) pada tahun 1990 dengan tema 'You'll be fascinated' dan 1994 dengan tema 'Fascinating Malaysia - Naturally More', terdapat beberapa negara dan National Tourism Organisations (NTOs) yang turut menganjurkan kempen Tahun Melawat atau 'Visit Years' di negara-negara seperti Thailand (1987), Filipina (1988), India (1991), Indonesia (1991), Korea (1994), Myanmar (1994), China (1997), ASEAN (2003), Taiwan (2004) dan banyak lagi negara yang melihat industri ini mampu memberikan impak lumayan kepada struktur, pendapatan dan perkembangan negara dengan membuka ruang pekerjaan dalam sektor hospitaliti, perkhidmatan dan sebagainya.
Pada tahun 1990, TMM pertama kali dianjurkan dan industri ini telah menunjukkan peningkatan jumlah bilangan pelancong dari 4.8 juta pada tahun 1989 kepada 7.4 juta orang. Statistik ini jelas menampakkan kenaikan hampir 56 peratus dengan hasil pertukaran matawang asing (forex) sebanyak RM4.5 bilion. Manakala TMM 1994 pula dengan jumlah pelancong seramai 7.13 juta, membuktikan industri ini menyumbangkan hasil pertukaran matawang asing sebanyak RM8.29 bilion dalam masa hanya empat tahun sahaja. Situasi jelas menunjukkan industri ini amat menguntungkan rakyat dan negara.
Selepas 13 belas tahun, seiring dengan sambutan 50 tahun kemerdekaan Malaysia, TMM 2007 kembali dengan anggaran 20.1 juta pelancong akan membanjiri negara kita dan diramalkan industri ini sekali lagi memberi rangsangan dan momentum positif kepada ekonomi negara dengan menyumbangkan hasil pertukaran wang sebanyak RM44.5 bilion. Peruntukan sebanyak RM149 juta telah disediakan oleh kerajaan dalam Bajet 2007 bagi menjayakan misi pelaburan besar ini.
Kali ini Malaysia menghidangkan pelbagai bentuk dan pilihan pelancongan kepada pengunjung yang antaranya pakej pelancongan kesihatan, pelancongan sukan, pelancongan rehat dan rawat, pelancongan pendidikan, perlancongan perniagaan, ekopelancongan, program rumah kedua 'Malaysia My Second Home' dan sebagainya. Sebagai contoh, ekopelancongan adalah sektor yang berdaya maju di negara kita. Ekopelancongan adalah sub-sektor industri pelancongan yang kadar perkembangannya tercepat di dunia.
Menurut WTO (1997), konsep ekopelancongan memberikan penekanan kepada memaksimumkan tempat tarikan yang berasaskan ekologi termasuklah kawasan pertanian, hutan simpan dan hutan rekreasi, dan habitat asal untuk kemajuan dan pulangan ekonomi negara. Lebih daripada 10 peratus daripada 10 juta pelancong yang melawat Malaysia setiap tahun adalah pencinta alam semulajadi atau pelancong-eko (eco-tourists).
Menurut Mohamad Daud (2003), Pelan Ekopelancongan Negara Malaysia (PEPNM) yang dikeluarkan oleh Kementerian Kebudayaan, Kesenian dan Pelancongan pada tahun 1999 dihasilkan dengan berpandukan 426 buah lokasi ekopelancongan sedia ada dan yang berpotensi untuk dimajukan; 11 faktor diagnostik; 14 jenis tarikan; dan 20 jenis aktiviti. Ini adalah peluang keemasan yang tidak seharusnya diabaikan memandangkan negara kita begitu kaya dengan alam semulajadi yang sudah tentu menjadi tarikan utama pelancong ke Malaysia. (Mohamad Daud, 2003. Penyertaan Pengusaha Kecil dan Sederhana (PKS) Dalam Perniagaan Berteraskan Perkhidmatan Ekopelancongan. Universiti Putra Malaysia: Rangkaian Ekopelancongan Malaysia )
Ketibaan pelancong meningkat sebanyak 61 peratus daripada 10.2 juta orang pada tahun 2000 kepada 16.4 juta pada 2005. Pendapatan negara juga meningkat daripada RM17.3 bilion pada 2000 kepada RM 31.9 bilion pada 2005. Kejayaan industri ini menunjukkan peningkatan sebanyak 7.8 peratus berbanding sebanyak RM29.6 bilion pada 2004. Unjuran hasil yang dijangkakan berdasarkan kepada RMK-9 (2006-2010) bahawa untuk tahun 2006, unjuran hasil adalah RM37.4 bilion; tahun 2007 (RM44.5 bilion); 2008 (RM49 bilion); 2009 (RM53.9 bilion); dan 2010 (59.4 bilion).
Sektor ini juga telah mewujudkan peluang pekerjaan kepada hampir 500 ribu rakyat Malaysia sepanjang tahun dalam semua sektor. Perkembangan industri Pengusaha Kecil dan Sederhana (PKS) turut menerima limpahan dan impak positif industri pelancongan negara. Mengikut Murphy (1985), pembangunan pelancongan harus menemui keseimbangan keperluan antara residen (individu atau peniaga) dan pelancong. Perkembangan ini dapat dilihat daripada pertambahan jumlah bilangan hotel dan bilik di mana pada tahun 1993, direkodkan sebanyak 1,090 buah hotel terbina dengan 61,005 bilik dan pada 2005 pula sebanyak 2,269 buah hotel dengan bilangan bilik berjumlah 155,356 buah.
Nurwati Badarulzaman (1994), menegaskan dasar dan strategi pembangunan industri pelancongan perlu lebih agresif, terselaras dan bersepadu seiring dengan peningkatan pesat bilangan pelancong antarabangsa yang tiba di Malaysia. Menurut beliau kejayaan Rancangan Malaysia Keenam (RMK-6) bagi tahun 1991-1995 menunjukkan peningkatan jumlah kehadiran pelancong iaitu sebanyak 3.1 juta pada tahun 1985 kepada lebih 7 juta pada 1990. Di samping itu juga, kerajaan hendaklah mengaplikasi sepenuhnya peranan dan fungsi Kompleks Maklumat Pelancongan Malaysia (MATIC). ( Nurwati Badarulzaman, 1994. Penglibatan Bumiputra Dalam Pemandu Pelancongan. Pulau Pinang: Universiti Sains Malaysia (7-9 November, 1994) )
Bagi mengawal selia dan memastikan perjalanan TMM lancar, licin dan berjaya, maka kerajaan telah memperuntukkan Akta Industri Pelancongan 1992 (Akta 482) yang menggariskan peraturan-peraturan industri pelancongan; perniagaan pengendalian pelancongan; serta perniagaan agensi pengembaraan. Di samping itu terdapat juga Akta Lembaga Penggalakan Pelancongan Malaysia 1992 (Akta 481) dan Akta Perlesenan Kenderaan Pelancongan 1999 (Akta 594) yang menunjukkan kerajaan begitu komited dengan TMM serta bertujuan meletakkan industri ini berada di landasan yang betul.
Kewujudan Agensi-Agensi Pelancongan dan Pengembaraan Malaysia (MATTA), Persatuan Pemilik-Pemilik Hotel Malaysia (MAHO), Persatuan Hotel Malaysia (MAH), Persatuan Pengembara dan Pelancongan Bumiputra (BUMITRA) dan Majlis Pemandu Pelancong Malaysia (MTGC) membuktikan komitmen mereka membantu kerajaan memacu industri pelancongan negara.
Bagi World Tourism Organisation (WTO) pula, pelancongan didefinisikan sebagai aktiviti pengembaraan seseorang individu ke suatu tempat keluar daripada persekitaran asalnya dan menetap di situ tidak lebih daripada setahun bagi tujuan rehat, perniagaan dan sebagainya. Leiper (1981) menakrifkan pelancongan sebagai " suatu sistem terbuka yang mempunyai hubungan dengan persekitaran yang luas, elemen manusia sebagai pelancong; elemen kawasan iaitu kawasan asal, kawasan persinggahan dan kawasan destinasi yang terpilih; elemen ekonomi iaitu industri pelancongan; dan elemen dinamik iaitu terdiri daripada individu yang mengembara bagi tujuan berehat jauh dari tempat asal mereka selama lebih kurang satu hari ".
Menurut Menteri Pelancongan Malaysia, Datuk Seri Tengku Adnan Tengku Mansor, industri pelancongan melibatkan perkhidmatan dan banyak melibatkan hubungan manusia dan kenalan. Para pelancong sering mengingati pengalaman melancong sepanjang hayat mereka. Pengalaman yang mereka alami dan lalui ketika melancong sama ada pahit atau manis, akan kekal dalam ingatan mereka selama-lamnya.
Mungkin benar seperti kata Profesor Tom Quinn dari Michigan State University bahawa pelancongan adalah satu "people pleasing business". Oleh yang demikian, adalah penting bagi mereka yang terbabit dalam industri ini memastikan suasana yang menyenangkan pelancong yang bertandang ke negara kita. Untuk itu, Kementerian Pelancongan telah memperkenalkan program 'Malaysia Welcomes The World'. Program ini bertujuan memberikan kesedaran kepada rakyat dan menerapkan konsep 'Think Tourism'.
Di samping Malaysia yang telah menganjurkan Tahun Melawat Malaysia (TMM) pada tahun 1990 dengan tema 'You'll be fascinated' dan 1994 dengan tema 'Fascinating Malaysia - Naturally More', terdapat beberapa negara dan National Tourism Organisations (NTOs) yang turut menganjurkan kempen Tahun Melawat atau 'Visit Years' di negara-negara seperti Thailand (1987), Filipina (1988), India (1991), Indonesia (1991), Korea (1994), Myanmar (1994), China (1997), ASEAN (2003), Taiwan (2004) dan banyak lagi negara yang melihat industri ini mampu memberikan impak lumayan kepada struktur, pendapatan dan perkembangan negara dengan membuka ruang pekerjaan dalam sektor hospitaliti, perkhidmatan dan sebagainya.
Pada tahun 1990, TMM pertama kali dianjurkan dan industri ini telah menunjukkan peningkatan jumlah bilangan pelancong dari 4.8 juta pada tahun 1989 kepada 7.4 juta orang. Statistik ini jelas menampakkan kenaikan hampir 56 peratus dengan hasil pertukaran matawang asing (forex) sebanyak RM4.5 bilion. Manakala TMM 1994 pula dengan jumlah pelancong seramai 7.13 juta, membuktikan industri ini menyumbangkan hasil pertukaran matawang asing sebanyak RM8.29 bilion dalam masa hanya empat tahun sahaja. Situasi jelas menunjukkan industri ini amat menguntungkan rakyat dan negara.
Selepas 13 belas tahun, seiring dengan sambutan 50 tahun kemerdekaan Malaysia, TMM 2007 kembali dengan anggaran 20.1 juta pelancong akan membanjiri negara kita dan diramalkan industri ini sekali lagi memberi rangsangan dan momentum positif kepada ekonomi negara dengan menyumbangkan hasil pertukaran wang sebanyak RM44.5 bilion. Peruntukan sebanyak RM149 juta telah disediakan oleh kerajaan dalam Bajet 2007 bagi menjayakan misi pelaburan besar ini.
Kali ini Malaysia menghidangkan pelbagai bentuk dan pilihan pelancongan kepada pengunjung yang antaranya pakej pelancongan kesihatan, pelancongan sukan, pelancongan rehat dan rawat, pelancongan pendidikan, perlancongan perniagaan, ekopelancongan, program rumah kedua 'Malaysia My Second Home' dan sebagainya. Sebagai contoh, ekopelancongan adalah sektor yang berdaya maju di negara kita. Ekopelancongan adalah sub-sektor industri pelancongan yang kadar perkembangannya tercepat di dunia.
Menurut WTO (1997), konsep ekopelancongan memberikan penekanan kepada memaksimumkan tempat tarikan yang berasaskan ekologi termasuklah kawasan pertanian, hutan simpan dan hutan rekreasi, dan habitat asal untuk kemajuan dan pulangan ekonomi negara. Lebih daripada 10 peratus daripada 10 juta pelancong yang melawat Malaysia setiap tahun adalah pencinta alam semulajadi atau pelancong-eko (eco-tourists).
Menurut Mohamad Daud (2003), Pelan Ekopelancongan Negara Malaysia (PEPNM) yang dikeluarkan oleh Kementerian Kebudayaan, Kesenian dan Pelancongan pada tahun 1999 dihasilkan dengan berpandukan 426 buah lokasi ekopelancongan sedia ada dan yang berpotensi untuk dimajukan; 11 faktor diagnostik; 14 jenis tarikan; dan 20 jenis aktiviti. Ini adalah peluang keemasan yang tidak seharusnya diabaikan memandangkan negara kita begitu kaya dengan alam semulajadi yang sudah tentu menjadi tarikan utama pelancong ke Malaysia. (Mohamad Daud, 2003. Penyertaan Pengusaha Kecil dan Sederhana (PKS) Dalam Perniagaan Berteraskan Perkhidmatan Ekopelancongan. Universiti Putra Malaysia: Rangkaian Ekopelancongan Malaysia )
Ketibaan pelancong meningkat sebanyak 61 peratus daripada 10.2 juta orang pada tahun 2000 kepada 16.4 juta pada 2005. Pendapatan negara juga meningkat daripada RM17.3 bilion pada 2000 kepada RM 31.9 bilion pada 2005. Kejayaan industri ini menunjukkan peningkatan sebanyak 7.8 peratus berbanding sebanyak RM29.6 bilion pada 2004. Unjuran hasil yang dijangkakan berdasarkan kepada RMK-9 (2006-2010) bahawa untuk tahun 2006, unjuran hasil adalah RM37.4 bilion; tahun 2007 (RM44.5 bilion); 2008 (RM49 bilion); 2009 (RM53.9 bilion); dan 2010 (59.4 bilion).
Sektor ini juga telah mewujudkan peluang pekerjaan kepada hampir 500 ribu rakyat Malaysia sepanjang tahun dalam semua sektor. Perkembangan industri Pengusaha Kecil dan Sederhana (PKS) turut menerima limpahan dan impak positif industri pelancongan negara. Mengikut Murphy (1985), pembangunan pelancongan harus menemui keseimbangan keperluan antara residen (individu atau peniaga) dan pelancong. Perkembangan ini dapat dilihat daripada pertambahan jumlah bilangan hotel dan bilik di mana pada tahun 1993, direkodkan sebanyak 1,090 buah hotel terbina dengan 61,005 bilik dan pada 2005 pula sebanyak 2,269 buah hotel dengan bilangan bilik berjumlah 155,356 buah.
Nurwati Badarulzaman (1994), menegaskan dasar dan strategi pembangunan industri pelancongan perlu lebih agresif, terselaras dan bersepadu seiring dengan peningkatan pesat bilangan pelancong antarabangsa yang tiba di Malaysia. Menurut beliau kejayaan Rancangan Malaysia Keenam (RMK-6) bagi tahun 1991-1995 menunjukkan peningkatan jumlah kehadiran pelancong iaitu sebanyak 3.1 juta pada tahun 1985 kepada lebih 7 juta pada 1990. Di samping itu juga, kerajaan hendaklah mengaplikasi sepenuhnya peranan dan fungsi Kompleks Maklumat Pelancongan Malaysia (MATIC). ( Nurwati Badarulzaman, 1994. Penglibatan Bumiputra Dalam Pemandu Pelancongan. Pulau Pinang: Universiti Sains Malaysia (7-9 November, 1994) )
Bagi mengawal selia dan memastikan perjalanan TMM lancar, licin dan berjaya, maka kerajaan telah memperuntukkan Akta Industri Pelancongan 1992 (Akta 482) yang menggariskan peraturan-peraturan industri pelancongan; perniagaan pengendalian pelancongan; serta perniagaan agensi pengembaraan. Di samping itu terdapat juga Akta Lembaga Penggalakan Pelancongan Malaysia 1992 (Akta 481) dan Akta Perlesenan Kenderaan Pelancongan 1999 (Akta 594) yang menunjukkan kerajaan begitu komited dengan TMM serta bertujuan meletakkan industri ini berada di landasan yang betul.
Kewujudan Agensi-Agensi Pelancongan dan Pengembaraan Malaysia (MATTA), Persatuan Pemilik-Pemilik Hotel Malaysia (MAHO), Persatuan Hotel Malaysia (MAH), Persatuan Pengembara dan Pelancongan Bumiputra (BUMITRA) dan Majlis Pemandu Pelancong Malaysia (MTGC) membuktikan komitmen mereka membantu kerajaan memacu industri pelancongan negara.
Comments
mcm mana sy nk dapatkn buku encik?...boleh x beli scara online?
encik,..mcmne sy nk dptkn buku encik?...bole x bli secara online?